Rouwverwerking na ontslag een must!?
Zo’n 20 tot 25 jaar geleden was het heel gewoon om bij 1 maximaal 2 werkgevers je 40 werkende jaren door te brengen. Had je meer werkgevers? Dan was er iets niet aan de haak. Je was niet loyaal aan het bedrijf of had niet de juiste werkethiek. Hoe anders is het nu. Jobhoppen is heel normaal. Een beproefde methode om in betrekkelijk korte tijd de carrièreladder te beklimmen. En de ouderen? Die zijn vastgeroest. Niet meer flexibel. Veel te duur. Wat moeten we er nog mee?
We kennen allemaal mensen in onze omgeving die ontslagen zijn. Jongeren met weinig dienstjaren en ervaring. Maar ook ouderen, met heel wat kilometers op de teller. Ontslagen worden is nooit leuk. Kom je echter niet lang daarna weer aan de bak, dan valt die extra vakantieperiode nog wel mee. Sta je daarentegen na jaren nog steeds langs de kant, dan is de situatie toch wezenlijk anders. Toegegeven, de geldende beeldvorming inzake de oudere werkzoekende, maakt het er voor deze groep niet gemakkelijk op om überhaupt een voet tussen de deur te krijgen. Toch speelt er op de achtergrond nog iets anders. Iets waar veel te weinig aandacht aan wordt geschonken. Welhaast wordt doodgezwegen. De rouwverwerking.
Stel je voor. Je bent met 16 jaar begonnen met werken bij een werkgever. Je ziel en zaligheid hebt gegeven en nu, na 43 jaar, wordt je als 59 jarige ontslagen. Je zit én met een hoop pijn, teleurstelling en frustratie én je moet nog 8 jaar zien te overbruggen. Een welhaast onmogelijke combinatie om in je eentje zonder hulp aan te kunnen. Het is zo maar een voorbeeld uit de praktijk, waar vele duizenden werkzoekenden zich in een of andere vorm in kunnen herkennen.
Naar mate de tijd verstrijkt en het uitzicht op werk vervaagt, zal de positieve instelling, zo die er al was, plaatsmaken voor een (nog) negatieve(re). De werkzoekende gaat zich steeds meer “thuis voelen” in zijn slachtofferrol. Het wordt langzaam een tweede natuur, zonder dat hij dat in de gaten heeft. Maar de buitenwereld des te meer. Geen wonder dus dat het vinden van passend werk steeds moeilijker wordt. Ook al heb je een dijk van een opleiding.
En toch is de oplossing vrij simpel. Rouwverwerking. Een persoonlijke begeleiding om de emotionele en soms traumatische kant van baanverlies een plek te geven. Zodat deze mensen niet langer naar achter kijken, maar architecten kunnen worden van hun eigen toekomst. Dat zo’n koerswijziging geld kost is evident. Maar we bouwen ook geen huizen op drassige grond zonder eerst te heien.